In de afgelopen weken tuimelde bijna de voltallige Nederlandse (muziek)pers over elkaar heen om in superlatieven te spreken over wat we hier bij Christmas A Go Go! stiekem al jarenlang weten: Loes en Renée Wijnhoven delen gewoon de allerlekkerste Christmas treats uit.
De tweeling met de charmante Brabantse tongval weet muzikaal, maar zeker ook tekstueel precies de juiste Kerstsnaar te raken. Ze verstaan de kunst om de tristesse en blues die er onmiskenbaar ook om Kerst heen hangt, luchtig en vanzelfsprekend te mixen met hoop, humor en heimwee naar dat échte Kerstgevoel. Verloren en onbereikbare liefdes, hang naar een gevoel van, ja van wat eigenlijk en verlangen. Het wordt allemaal in maar liefst dertien nummers gevangen op hun heerlijke Kerstalbum Gloria. En ze doen dat zonder ook maar ergens te cheesy te worden of in gemakzuchtige Christmas bashing te vervallen. Want hoe tragi-komisch sommige teksten ook zijn, uit alles blijkt een oprechte liefde voor Kerst. Oké, een nogal obsessieve liefde misschien, maar daar houden we hier wel van.
-> Lees verder (plus aftermovie)
Zowel de eigen tracks als de hertalingen missen vrijwel elke kerkelijke connotatie en zijn er tekstueel niet op uit om gelovigen te schofferen of het Kerstverhaal ter discussie te stellen. Dat er desondanks ergens deep down een bepaalde fascinatie voor Maria zit helpt natuurlijk wel. Maar Clean Pete vliegt Kerst vooral met heel veel plezier aan, gaat er respectvol én vrij mee om, zonder dat het gekunsteld wordt en schrijft simpelweg ijzersterke songs.
Gisteravond was het dan eindelijk weer zover, de hoogmis van Clean Pete. Vorig jaar nog in de stijf uitverkochte kleine zaal van Doornroosje, dit jaar loopt zelfs de grote zaal bijna helemaal vol om samen met de Nijmeegse Kerstengels Kerst 2019 af te trappen.
Uit de skihut, die samen met bomen en feestverlichting het decor vormden, kwam als eerste Thomas van Luyn op. De lange Kerstvoordracht die hij hield, liet nog maar eens horen en zien hoe ongelooflijk knap het is dat mannen als Deelder een publiek puur op tekst bij de strot kunnen grijpen en niet meer los laten.
Daarna was het tijd voor muziek. Net als vorig jaar waren er ook nu weer gastmuzikanten, een jongerenkoor, geweldige strijkers en blazers en - nieuw dit jaar - een dansgroep. De show werd afwisselend maar goed opgebouwd met stemmige instrumentale (soms zelfs kerkelijke) stukken en had een juiste mix van eigen werk, rechttoe rechtaan covers en bewerkingen. Tussen de nummers door bleek steeds weer hoe goed de zussen op elkaar ingespeeld zijn wanneer er korte humoristische anekdotes worden verteld of ze elkaar vliegen proberen af te vangen.
En ondertussen wordt er gewoon een solide show opgebouwd met vele hoogtepunten. Een gloedvolle vertolking met Thijs Boontjes van 'Onrust en Hoop' bijvoorbeeld. Of een lekker lompe versie van Mariah Carey's All I Want For Christmas Is You die wél te pruimen is, dankzij Niek Nellen van Afterpartees.
En gelukkig ontbrak ook het eigentijdse epos van vorig jaar met Moon Moon Moon niet. De absolute kroon op hun Kerstwerk. Een unieke track van bijna tien minuten waarin muziek, beeldende tekst en sfeer briljant samenvloeit. En wat fijn dat er nog platenmaatschappijen zijn die hun nek durven uit te steken en bands de kans geven dergelijke tracks op te nemen.
Richting het einde van de avond werd de sfeer vanzelfsprekend steeds uitbundiger en spatte de lol en puurheid inmiddels van het podium af. Natuurlijk werd er door alle artiesten samen afgesloten met Merry Christmas Everybody van Slade, dé ultieme meebrul Kerst klassieker en zat de avond, die nog veel langer had mogen duren, er op.
Nimma's Angels stegen weer op naar eenzame Kersthoogten.
Daar moet een lied in zitten.
0 comments:
Post a Comment